Βόρεια ζωφόρος

Τελείως χαμένος αυτός ο λίθος είναι γνωστός από το σχέδιο του J. Carrey. Αριστερά σε όψη 3/4 ένας επόπτης με ιμάτιο υποδέχεται την πομπή της βόρειας ζωφόρου. Ο οδηγός του πρώτου ζώου που φθάνει στο τέρμα γυρίζει το κεφάλι προς τα πίσω, προφανώς για να δει που βρίσκεται η υπόλοιπη πομπή. Του λίθου αυτού έχουν ταυτισθεί δύο θραύσματα, το ένα με το πόδι ενός βοδιού, το άλλο από το κάτω αριστερό μέρος της δεύτερης μορφής.

Άλλοι τρεις οδηγοί πλαισιώνουν τα υπόλοιπα βόδια. Έχουν κοντά σγουρά μαλλιά και φορούν ιμάτιο. Οι δύο ακριανές φιγούρες εικονίζονται πίσω από το δεύτερο και το τρίτο βόδι, το οποίο αναπηδά και συγκρατείται με σχοινί, προφανώς ζωγραφιστό, από τον πρώτο οδηγό που εικονίζεται στον λίθο ΙΙΙ.

Σε αυτόν τον λίθο εικονίζονται τρεις οδηγοί με ιμάτιο, που βαδίζουν πλάι στα βόδια με κατεύθυνση προς τα αριστερά. Ο δεύτερος, του οποίου σώζεται μόνον το κάτω μέρος του ιματίου κάτω από το τελευταίο βόδι σύμφωνα με το σχέδιο του J. Carrey, έστρεφε προς τα πίσω.

Στον λίθο IV τρεις μικρόσωμοι νέοι που φορούν ιμάτιο, οδηγούν τέσσερα κριάρια, από τα οποία τρία είναι σαφώς ορατά. Από τον πρώτο σώζονται πτυχές από το κάτω μέρος του ιματίου του στην αριστερή γωνία. Ο δεύτερος νέος σε στάση 3/4 προς τον θεατή στρέφει το κεφάλι του προς τον τρίτο και οι δύο ακουμπούν το ένα χέρι τους στα κριάρια, τα οποία κατά την E. Simon προορίζονται για την Πάνδροσο. Πίσω τους, διχοτομημένος από τον αρμό των δύο λίθων, ένας επόπτης που φοράει ιμάτιο στρέφει να δει προς τα πίσω την πομπή.

Τρεις νέοι, με όμοιο ένδυμα με τους υδριαφόρους του λίθου β VI, μεταφέρουν στον αριστερό τους ώμο, υποβαστάζοντας με το αριστερό χέρι (ο αριστερός και με τα δυο χέρια), τους δίσκους ή σκάφες ασημένιες ή μπρούτζινες με τα πόπανα και τα άλλα υλικά για την αναίμακτη θυσία. Οι σκαφηφόροι αναφέρονται ως γιοι μετοίκων, ίσως λοιπόν στους λίθους V & VI έχουμε πομπή μετοίκων.

Εδώ απεικονίζεται η πομπή τεσσάρων υδριαφόρων, οι οποίοι είναι νέοι άνδρες με κοντά σγουρά μαλλιά, τυλιγμένοι στο ιμάτιό τους. Οι τρεις πρώτοι μεταφέρουν στον αριστερό τους ώμο υδρίες με νερό. Το βάρος είναι τόσο μεγάλο, ώστε ο τέταρτος που εικονίζεται σε πολύ χαμηλό ανάγλυφο, έχει ακουμπήσει την υδρία του προσωρινά στο έδαφος και ετοιμάζεται να την σηκώσει. Σύμφωνα με τις πηγές, υδριαφόροι ήταν συνήθως κόρες των μετοίκων και μετέφεραν τις υδρίες στο κεφάλι. Εδώ ίσως έχουμε μια προγενέστερη φάση της πομπής και δεν φέρουν τις υδρίες στο κεφάλι, αλλά στον ώμο για να χωρέσουν οι μορφές στο καθορισμένο ύψος της ζωφόρου. Η Ε. Simon έδωσε μιαν άλλη ερμηνεία για τους άνδρες υδριαφόρους. Είναι πιθανόν να πρόκειται για τους νικητές της λαμπαδηδρομίας που γινόταν την παραμονή τη νύχτα πριν την πομπή και ότι οι υδρίες ήταν τα βραβεία των νικητών. Ωστόσο, κατά την επικρατέστερη άποψη, το νερό των υδριών προοριζόταν για το ράντισμα του βωμού και ως πόσιμο των ζώων.

Εδώ εικονίζεται η πομπή των αυλητών και των κιθαριστών. Οι λίθοι σώζονται αποσπασματικά. Οι δύο πρώτοι αυλητές βαδίζουν ο ένας πίσω από τον άλλο, ενώ οι δύο δεύτεροι ο ένας δίπλα στον άλλο.

Εδώ συνεχίζεται η πομπή των κιθαριστών. Από θραύσματα στα οποία διατηρούνται κεφάλια, βλέπει κανείς ότι πρόκειται για νέους με σγουρά μαλλιά δεμένα με ταινία. Φορούν ποδήρη χειριδωτό χιτώνα και ιμάτιο. Στην απόδοση των ενδυμάτων παρατηρείται ποικιλία και αντιθέσεις: λεπτές τρεμουλιαστές πτυχές για την απόδοση των λινών ενδυμάτων έρχονται σε αντίθεση με τις πλατειές και καμιά φορά κυλινδρικές πτυχές των μάλλινων ιματίων. Ενώ όλοι είναι στραμμένοι προς τη φορά της πομπής (προς τα αριστερά), ο κιθαριστής που βρίσκεται στο κέντρο στέκει κατενώπιον και παίζει την κιθάρα του, διακόπτοντας τη μονοτονία της πορείας.

Γενειοφόροι, ντυμένοι με ιμάτια, σε ποικιλία στάσεων, βαδίζουν ή στέκουν προφίλ ή κατά μέτωπο, συζητώντας ή γυρίζοντας να δουν πίσω. Κάποιοι γενειοφόροι κρατούσαν στο χέρι τους κλαδί, άλλοτε ζωγραφιστό. Οι πρεσβύτεροι που είναι δεκαέξι συνήθως ταυτίζονται με τους θαλλοφόρους που λάβαιναν μέρος στην πομπή κρατώντας κλαδιά ελιάς. Η E. Simon θεωρεί ότι πιθανόν πρόκειται για αξιωματούχους της πόλης (πρυτάνεις, αθλοθέτες ή ιεροποιούς), ενώ ο L. Beschi υποθέτει ότι ο αριθμός 16 είναι πολλαπλάσιο του 4 και μπορεί να έχει σχέση με την προκλεισθένεια διαίρεση των πολιτών.

Σε αυτό το λίθο εικονίζονται περισσότεροι γενειοφόροι. Άλλοι έχουν κοντά ίσια μαλλιά, άλλοι φορούν ταινία, όπως ο δεύτερος που προσπαθεί να την δέσει στο κεφάλι του. Ο πέμπτος έχει αυστηρορυθμικό χτένισμα με δύο πλεξίδες που δένονται σταυρωτά στον αυχένα. Όπως φαίνεται κρατούσε στο δεξί του χέρι κλαδί, άλλοτε ζωγραφιστό, όπως κάποιοι γενειοφόροι του προηγούμενου λίθου.

Ένας επόπτης σε έντονο διασκελισμό με ιμάτιο στους ώμους, το οποίο λόγω της βίαιης κίνησης αφήνει γυμνό το γεροδεμένο κορμί, προσπαθεί να σταματήσει την πορεία των αλόγων, για να προστατέψει την ομάδα των πρεσβυτέρων που προχωρεί με αργό βήμα προς τα αριστερά, ανατολικά. Η ανατομική διάπλαση του επόπτη παρουσιάζει αναλογία με τους ανδρικούς κορμούς των αετωμάτων.

Ο αποβάτης φορώντας την πανοπλία του, τον θώρακα, το κράνος και την ασπίδα του έχει κατέβει από το άρμα και με το δεξί του πόδι πατάει με δύναμη πάνω σε βράχο. Προφανώς έχει τερματίσει, όπως δείχνει και η ένταση της στάσης του ηνίοχου, ο οποίος, για να σταματήσει τα άλογα που αναπηδούν ψηλά, τραβάει με δύναμη τα ηνία, γέρνοντας το κορμί του προς τα πίσω. Φοράει ποδήρη χιτώνα με απόπτυγμα και μασχαλιστήρες ιμάντες. Ανάμεσα σ’ αυτόν και τα άλογα στέκεται ένας επόπτης με ιμάτιο και σανδάλια στραμμένος προς τα πίσω (δεξιά) και με υψωμένο το δεξί χέρι δίνει το σήμα του τερματισμού.

Στο αριστερό μέρος αυτού του λίθου πρέπει να υπήρχε σύμφωνα με την απεικόνιση του J. Carrey τμήμα της ασπίδας με το αριστερό χέρι του αποβάτη του προηγούμενου λίθου XII. Τα άλογα ενός άρματος που προφανώς εικονιζόταν στον επόμενο λίθο XIV αναπηδούν ψηλά, και ένας επόπτης με ιμάτιο υψώνει το δεξί του χέρι δίνοντας κάποιο παράγγελμα. Παρά την κακή κατάσταση του λίθου, μπορεί να συμπεράνει κανείς από το σχέδιο του J. Carrey ότι τα άρματα πρέπει να βρίσκονται κοντά στο τέρμα.

Στη μέση του λίθου εικονίζεται ένας ηνίοχος και ένας αποβάτης με κράνος και ασπίδα να αγγίζει με το αριστερό του πόδι το έδαφος, έτοιμος δηλαδή να πηδήξει. Δεξιά εικονίζονται τα άλογα του άρματος του επόμενου λίθου XV.

Στον λίθο αυτό, πίσω από τα άλογα ενός άρματος εικονίζεται ένας επόπτης κατενώπιον με ιμάτιο που αφήνει τον δεξιό ώμο γυμνό. Στρέφει το κεφάλι προς τα πίσω, δεξιά. Στο άρμα σώζεται το κάτω μέρος του κορμού του ηνιόχου, το άκρο δεξί χέρι με τον πήχη και το αριστερό πόδι του αποβάτη καθώς είναι έτοιμος να πηδήξει στο έδαφος.

Παρά την κακή κατάσταση αναγνωρίζει κανείς τα άλογα ενός άρματος σε έντονο καλπασμό.

Στο θραύσμα εικονίζεται πολύ κοντά στον ηνίοχο ο αποβάτης, ο οποίος φοράει χιτώνα ζωσμένο στη μέση και έχει την ασπίδα κρεμασμένη με ιμάντα (λουρί) στη ράχη. Πιάνεται από το κάγκελο του δίφρου και είναι έτοιμος να πηδήξει από το άρμα. Σύμφωνα με την απεικόνιση του J. Carrey είναι στραμμένος προς τον θεατή και με το αριστερό του πόδι έχει σχεδόν αγγίξει το έδαφος.

Ο λίθος αυτός έχει χαθεί, γιατί αφαιρέθηκε κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους για να δημιουργηθεί ένα από τα παράθυρα της χριστιανικής εκκλησίας.

Ο J. Carrey έχει σχεδιάσει μόνον τoν μισό λίθο και με αυτόν τελειώνει την εικονογράφηση της βόρειας ζωφόρου. Στο μέσον του λίθου, του οποίου λείπει το άνω μέρος, πίσω από τα άλογα αρματοδρομίας ένας επόπτης στραμμένος προς τα δεξιά με υψωμένο το αριστερό χέρι ανασηκώνει το ένα άκρο του ιματίου, που έχει γλιστρήσει από τους ώμους, ενώ το άλλο άκρο τυλίγεται στον δεξιό πήχη. Δεξιότερα σώζεται μικρό τμήμα του άρματος, ο δεξιός πήχης και το χέρι του ηνιόχου.

Σύμφωνα με τον W.B. Dinsmoor πρόκειται για λίθο που λείπει. Ωστόσο μερικά θραύσματα έχουν αποδοθεί σ’ αυτόν.

Aπό τον λίθο αυτό σώζονται αποσπασματικά πάνω στον δίφρο του άρματος ο ηνίοχος και ο αποβάτης, ο οποίος εικονίζεται κρατώντας την ασπίδα, αλλά με μακρύ ποδήρη χιτώνα και μασχαλιστήρες ιμάντες και όχι όπως άλλοι αποβάτες. Η εμφάνιση της μορφής αυτής με το ιερατικό ένδυμα έχει θεωρηθεί ότι ίσως αποτελεί υποδήλωση του Ερεχθέα, του μυθικού ιδρυτή του αποβατικού αγώνα.

Σύμφωνα με τον W.B.Dinsmoor στον λίθο αυτό εικονίζονταν τα άλογα ενός άρματος.

Σε αυτόν και τον επόμενο λίθο αυτό εικονίζονται δύο άρματα με τους αποβάτες, τους ηνιόχους και δύο επόπτες. Ο επόπτης κατενώπιον, σε έντονο διασκελισμό προς τα αριστερά, δίνει κάποιο παράγγελμα με το υψωμένο δεξί χέρι, ενώ με το αριστερό ανασηκώνει το πλούσια πτυχωμένο ιμάτιό του που μόλις έχει γλιστρήσει από τον δεξιό ώμο, αφήνοντας σχεδόν γυμνό το σώμα. Αριστερά σχεδόν σε επαφή με τον επόπτη διακρίνεται ο αποβάτης. Φοράει κράνος και εξωμίδα, έχει την ασπίδα κρεμασμένη με λουρί στην πλάτη και μόλις έχει πατήσει στο άρμα που το οδηγεί ένας μικροσκοπικός ηνίοχος.

Και σε αυτόν το λίθο εικονίζεται ένα άρμα με αποβάτη, τους ηνίοχο και επόπτη. Από τον αποβάτη και τον ηνίοχο σώζονται το αριστερό χέρι του πρώτου, με το οποίο πιάνεται στο άρμα, πάνω στο οποίο μόλις έχει πηδήξει και το κάτω μέρος του σώματος και τα χέρια του ηνιόχου, που κρατάει τα ηνία. Πίσω από τα άλογα εικονίζεται ο ένας επόπτης ακέφαλος, γυρισμένος προς την αντίθετη κατεύθυνση από την πορεία των αρμάτων.

Mεταξύ των λίθων XXIV & XXVI υπάρχει κενό, το πιο προβληματικό της βόρειας ζωφόρου και έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις. Σύμφωνα με την αποκατάσταση των λίθων της βόρειας ζωφόρου του W.B. Dinsmoor που είναι και η επικρατέστερη δεν χωράει στο κενό αυτό ένα άρμα, γιατί όπως βλέπουμε σε άλλα σημεία κάθε άρμα καταλαμβάνει ενάμισυ περίπου λίθο. Έτσι ορισμένοι μελετητές (M. Gisler-Huwiler & A.H. Smith) τοποθετούν εδώ έναν επόπτη.

Στον λίθο αυτό απεικονίζεται ένα άρμα που τρέχει.

Ένας αποβάτης εικονίζεται στο αριστερό μέρος να πηδάει στο άρμα που τρέχει στον προηγούμενο λίθο XΧVI. Φοράει κράνος, θώρακα πάνω από κοντό χιτώνα που σχηματίζει χαμηλό κόλπο και κρατάει με το αριστερό χέρι ασπίδα. Σε δεύτερο επίπεδο σώζονται αποσπασματικά ο δίφρος και το σώμα του ηνιόχου. Εδώ επίσης εικονίζεται μέρος του πρώτου άρματος των αποβατών. Μπροστά από τα άλογα του άρματος ο ιπποκόμος με κοντό αχειρίδωτο χιτώνα και χλαμύδα στραμμένος προς τα δεξιά κρατάει από το χαλινάρι ένα από τα άλογα του άρματος.

Tο πρώτο άρμα των αποβατών εικονίζεται σε δύο λίθους. Δεν έχει ξεκινήσει ακόμη αλλά προετοιμάζεται. Ο ηνίοχος έχει το πρόσωπό του στραμμένο κατενώπιον. Φοράει τον χαρακτηριστικό ποδήρη αχειρίδωτο χιτώνα των ηνιόχων ζωσμένο στη μέση του. Από τον αποβάτη σώζεται αποκρουσμένο το κεφάλι του με το κράνος, ενώ με το δεξί του χέρι κρατάει το κάγκελο του άρματος. Με τη στροφή των κεφαλιών των αποβατών προς τα πίσω, προς τους ιππείς, ο καλλιτέχνης συνδέει δυο ομάδες σε μη σύγχρονα επεισόδια με έναν ιδεατό, καλλιτεχνικό τρόπο.

Εδώ σώζονται αποσπασματικά δύο ιππείς, το μπροστινό τμήμα του αλόγου και το αριστερό πόδι του πρώτου ιππέα του επόμενου λίθου και πίσω από αυτόν το κεφάλι του αλόγου του δεύτερου ιππέα του επόμενου λίθου. Στο αριστερό μέρος του λίθου διατηρείται τμήμα της ασπίδας του αποβάτη του προηγούμενου λίθου.

Η παράσταση αυτού του λίθου με τους τέσσερις ιππείς μας είναι γνωστή από το σχέδιο του J. Stuart. Από τον αριστερό ιππέα σώζεται μικρότατο τμήμα του χιτώνα κοντά στον αριστερό αρμό. Ο δεύτερος ιππέας γυρίζει προς τον μεσαίο που φοράει χιτώνα, χλαμύδα και εμβάδες και ακολουθεί ο τελευταίος που αφήνει κάποια απόσταση από τους ιππείς του λίθου XXXI.

Στον λίθο αυτό εικονίζεται μία τριάδα ιππέων. Σώζεται καλύτερα ο μεσαίος με χιτώνα κοντό διπλά ζωσμένο, κράνος και σανδάλια, ενώ από τους άλλους δύο το κάτω μέρος του κορμού και του ενδύματός τους, καθώς και μέρος των αλόγων τους.

Mεταξύ των λίθων XXXI και XXXIII λείπει ένας λίθος στον οποίο πρέπει να εικονίζονταν ιππείς.

Εδώ εικονίζονται τρεις ιππείς πάνω σε άλογα που καλπάζουν. Από τον πρώτο αριστερά σώζεται ένα μικρό μέρος του χιτώνα, πάνω στη ράχη του αλόγου του. Ο δεύτερος φοράει κοντό χιτώνα και θώρακα, ενώ ο τρίτος έναν διπλά ζωσμένο χιτώνα με πλατιά ζώνη και σανδάλια.

Πρόκειται για μια σκηνή ανείπωτης ομορφιάς. Ανάμεσα σε δύο ιππείς ένας επόπτης στραμμένος προς τα δεξιά δίνει κάποιο παράγγελμα με το ανασηκωμένο δεξί του χέρι. Ο αριστερός ιππέας στρέφει το γεροδεμένο κορμί του και το σπασμένο πρόσωπό του σε όψη 3/4 για να κοιτάξει προς τα πίσω. Φοράει χλαμύδα που κρέμεται πίσω από το άλογο, ενώ το ένα άκρο της τυλίγεται στον πήχη του δεξιού χεριού που κρατάει τα ηνία. Tο αριστερό του χέρι αφήνεται χαλαρό προς τα κάτω κοντά στο σώμα του αλόγου.

Από τον λίθο αυτό σώζεται τμήμα ενός ιππέα, αριστερά του μικρότατο τμήμα του ενδύματος ενός άλλου και τα μπροστινά πόδια του αλόγου του ιππέα του επόμενου λίθου XXXVI.

Εδώ εικονίζονται τέσσερις ιππείς. Κυρίαρχη μορφή στον λίθο αυτό είναι ο τρίτος ιππέας που εικονίζεται ολόκληρος πάνω στο άλογό του που καλπάζει. Φοράει αχειρίδωτο χιτώνα ζωσμένο στη μέση και γυρίζει προς τον θεατή το πρόσωπό του που είναι σπασμένο. Στο αριστερό μέρος του λίθου οι άλλοι δύο ιππείς (ο πρώτος καλύπτει εν μέρει τον δεύτερο) ιππεύουν δίπλα-δίπλα τα καλπάζοντα άλογά τους, ενώ στο δεξί μέρος ο τελευταίος ιππέας που φοράει χειριδωτό χιτώνα, στερεώνει με το δεξί του χέρι την ταινία στο κεφάλι του.

Τρεις ιππείς μιας άλλης ομάδας κρατούν γερά με τα δυο τους χέρια τα ηνία των αλόγων τους που καλπάζουν. Ο πρώτος φοράει κοντό χιτώνα, χλαμύδα και σανδάλια, ο δεύτερος χειριδωτό χιτώνα διπλά ζωσμένο και σανδάλια, ενώ του τρίτου, του οποίου το σώμα είναι έντονα αποκρουσμένο, στον αρμό δύο λίθων, σώζεται το ανεμίζον άκρο της χλαμύδας του, πάνω από το πίσω μέρος του αλόγου του στον γειτονικό λίθο XXXVIII.

Εδώ έχουμε μιαν άλλη τριάδα ιππέων. Ο πρώτος φοράει χιτώνα με κοντές χειρίδες διπλά ζωσμένο και εμβάδες, ο δεύτερος καλύπτεται από το άλογο του τρίτου, ο οποίος στρέφει τον κορμό του για να κοιτάξει προς τα πίσω, σε μια στάση που επαναλαμβάνεται συχνά σε διάφορα σημεία της πομπής. Φοράει σανδάλια και χλαμύδα που αφήνει το σώμα του γυμνό, ενώ τα άκρα της τυλίγονται στους πήχεις των χεριών του.

Παρά τη μεγάλη φθορά αυτού του λίθου αναγνωρίζει κανείς μιαν ομάδα τριών ιππέων. Ο πρώτος και ο τρίτος φορούν κοντό χιτώνα και χλαμύδα, ο δεύτερος κοντό χιτώνα διπλά ζωσμένο. Οι δύο πρώτοι φορούν σανδάλια, ο τρίτος εμβάδες.

Από τον λίθο αυτό, όπου εικονίζεται μία τριάδα ιππέων λείπει η άνω αριστερή γωνία με τον κορμό του πρώτου ιππέα. Οι επόμενοι ιππείς φορούν αχειρίδωτο χιτώνα διπλά ζωσμένο και εμβάδες, ενώ ο μεσαίος φορά επίσης και θρακική αλωπεκή στο κεφάλι.

Από την τριάδα των ιππέων που εικονίζονται εδώ, ο πρώτος αριστερά φοράει χιτώνα, χλαμύδα και αλωπεκή, οι άλλοι δύο με χλαμύδα στρέφουν προς τα πίσω. Του τελευταίου το κεφάλι προβάλλει πίσω από τη χαίτη του αλόγου του ιππέα που εικονίζεται στον επόμενο λίθο XLII. Ο ιππέας στο μέσον της ομάδας φοράει χλαμύδα, που αφήνει το σώμα γυμνό καθώς πέφτει πίσω και το άκρο της είναι περιτυλιγμένο γύρω από το δεξί χέρι. Το άνω μέρος του κορμού του είναι στραμμένο σε όψη 3/4 προς τον θεατή, ενώ στρέφει το κεφάλι του που είναι σπασμένο και κοιτάζει προς τον ομαδάρχη στον μεθεπόμενο λίθο XLIII.

Τρεις ιππείς εικονίζονται πάνω στα άλογά τους σε έντονο καλπασμό. Του τελευταίου το άλογο κυριολεκτικά πετάει, αφού δεν αγγίζει καν το έδαφος. Ο νεαρός αφέντης το αρπάζει με το δεξί του χέρι από το τσουλούφι. Ο πρώτος φοράει, όπως φαίνεται, κοντό χιτώνα, ενώ οι άλλοι δύο επιπλέον χλαμύδα και σανδάλια.

Στον λίθο αυτό κυριαρχούν οι δύο μεσαίοι ιππείς, σε άλογα που καλπάζουν το ένα δίπλα στο άλλο. Ο τρίτος ιππέας με το άλογό του που καλπάζει, εικονίζεται στην αριστερή πλευρά της ομάδας των ιππέων, της οποίας είναι ο οδηγός, και είναι από παντού ορατός. Στρέφει τη γεροδεμένη πλάτη του κατά 3/4 προς τον θεατή, καθώς σηκώνει ψηλά το δεξί του χέρι, για να δώσει σήμα. Ο κοντός χιτώνας από την έντονη κίνηση έχει γλιστρήσει πάνω στον αριστερό του πήχη. Δίπλα του ο μεσαίος ιππέας με χιτώνα και χλαμύδα, αλωπεκή στο κεφάλι και μπότες κοιτάζει μπροστά προς τον προπορευόμενο που πέφτει πάνω στον διαχωριστικό αρμό. Φοράει κοντό χιτώνα, πλαστικό θώρακα, κράνος και εμβάδες.

Τέσσερις ιππείς κρατούν με τα δυο τους χέρια τα ηνία. Σώζονται τα κεφάλια των δύο μεσαίων, ενώ των ακραίων που πέφτουν πάνω στους αρμούς των πλαϊνών λίθων δεν σώζονται. Ο δεύτερος φοράει αλωπεκή στο κεφάλι, κοντό χιτώνα διπλά ζωσμένο και μπότες, ενώ ο τρίτος χειριδωτό χιτώνα και εμβάδες, καθώς και ταινία στα μαλλιά του. Ο τελευταίος ιππέας βρίσκεται ακριβώς στον διαχωριστικό αρμό των λίθων XLIV & XLV.

Παρά την κακή διατήρηση του λίθου αναγνωρίζονται τρεις ιππείς με κοντούς χιτώνες και χλαμύδες. Ο δεύτερος φοράει διπλά ζωσμένο χιτώνα και εμβάδες και καθώς στρέφει κατενώπιον καλύπτει σε μεγάλο μέρος τον σύντροφό του. Στη συνέχεια ο τελευταίος, του οποίου το άλογο εικονίζεται ολόκληρο, φοράει χιτώνα, χλαμύδα, εμβάδες και φέρει το δεξί του χέρι στο κεφάλι προφανώς για να στερεώσει καλύτερα την ταινία στο κεφάλι του. Στην άκρη του λίθου διακρίνεται το αριστερό πόδι του ιππέα του επόμενου λίθου XLVΙ, καθώς και το μπροστινό μέρος του αλόγου του.

Εδώ εικονίζονται τέσσερις ιππείς πάνω σε άλογα που καλπάζουν δίπλα-δίπλα επικαλύπτοντας το ένα το άλλο. Οι πρώτοι δύο ιππείς φορούν κοντό χιτώνα, χλαμύδα και εμβάδες και έχουν παρόμοια στάση. Ο τελευταίος με κοντό χιτώνα, χλαμύδα και πέτασο στη ράχη στρέφει να κοιτάξει προς τα πίσω, ενώ κρατάει γερά τα ηνία με το αριστερό χέρι και χαϊδεύει με το δεξί τη χαίτη του αλόγου του, πίσω από την οποία μόλις φαίνεται το κεφάλι και ο ώμος του προτελευταίου ιππέα.

Η σκηνή αποτελεί κατά κάποιον τρόπο συνέχεια της προετοιμασίας της πομπής που εικονίζεται στη δυτική πλευρά και ξεκινά στο λίθο δ I. Οι ιππείς είναι ακόμη στο έδαφος. Δεξιά ένας μικρός υπηρέτης φέρει το ιμάτιο του κυρίου του ριγμένο στον ώμο και δένει τη ζώνη του τελευταίου ιππέα που στέκεται στραμμένος προς τα αριστερά, με το αριστερό σκέλος άνετο στα πλάγια και το κεφάλι σκυμμένο, καθώς προσπαθεί να διορθώσει με τα δυο του χέρια το ένδυμά του. Δίπλα του το καμαρωτό άλογο κρύβει στο βάθος του λίθου τον μεσαίο ιππέα και βαδίζει προς τα αριστερά. Στη συνέχεια ένας νέος στέκει κατενώπιον σε ελαφρό διασκελισμό. Με το δεξί του χέρι κρατάει τα χαλινάρια του αλόγου του που αρχίζει να αναπηδά, ενώ με το αριστερό του στερεώνει την ταινία στο κεφάλι του.